Jestem Cygan – nawet nie wiem ile mam lat. Bardzo wiele. 
Jestem stary i nie spotkało mnie w życiu zbyt wiele dobrego. 
Teraz zbliżam się do jego końca, ale staram się jak mogę, żeby jeszcze nacieszyć się poczuciem bezpieczeństwa, które mam dzięki Cioci Izie w hotelu, w którym od pewnego czasu mieszkam.
Nie wierzę, żebym znalazł jeszcze dom na zawsze – mam już takie starcze zachowania, prawie nie widzę, słabo słyszę, nie zawsze kontroluję miejsca w których się załatwiam. Ale naprawdę cieszę się każdym dniem.
Wiem jednak, że ciocie z Fundacji martwią się – brakuje powoli pieniędzy na moje utrzymanie w hoteliku.

I co stanie się ze mną – gdy już ich nie będzie zupełnie. 
Jestem mały, żyję swoim życiem, ale żyję i to dla mnie takie ważne. 
Może ktoś pomoże, wesprze groszem konto Fundacji oddając swoje niepotrzebne rzeczy– na hotelik Cygana, na mój hotel– podziękuję na tyle na ile potrafię.
Wasz Cyganek.

Każda z Waszych podarownych rzeczy to kolejny dzień bezpiecznego hotelu dla tego skrzywdzonego kiedyś staruszka. Hotelu, który jest jego domem!

Dziękujemy bardzo!