Wydaje Wam się, że problem bezdomności weteranów i innych przedstawicieli służb mundurowych dotyczy wyłącznie USA? Otóż nie... W Polsce również mamy do czynienia z tym zjawiskiem. PTSD to bezlitosny przeciwnik, z którym nasza Ekipa walczy wszystkimi możliwymi sposobami. Jak pomagamy?

W ramach projektu Medycy na Ulicy, adresowanego do osób w kryzysie bezdomności, trafiamy na człowieka, który deklaruje, że jest byłym przedstawicielem służb mundurowych albo ratowniczych. W swojej pracy ratował ludzkie życie - teraz my pomożemy jemu. Nie zostawiamy swoich! Co dalej?

Już podczas pierwszego spotkania, po przeprowadzeniu wywiadu i podstawowej diagnostyki dotyczącej problemów i potrzeb pacjenta, rozpoczynamy proces interwencji kryzysowej mający na celu zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa i możliwości zaspokojenia najbardziej podstawowych potrzeb.  Z reguły pierwszy etap ma na celu umieszczenie naszego podopiecznego w placówce dla osób doświadczających bezdomności, co daje szansę na dalszą pracę.

Drugi, bardzo intensywny, etap pracy jest ściśle zaplanowany i dostosowany do indywidualnej sytuacji i potrzeb podopiecznego. Obejmuje przede wszytkim specjalistyczną psychoterapię zaburzeń potraumatycznych i uporządkowanie sytuacji prawnej pacjenta. Jest to też czas intensywnej współpracy z pracownikiem socjalnym, w celu zebrania i uzupełnienia dokumentacji niezbędnej do zrealizowania wielu celów i uzyskania świadczeń.

Po ok. 3-4 miesiącach i zakończeniu podstawowej psychoterapii traumy, przy znacznym zredukowaniu objawów utrudniających codzienne funkcjonowanie i intensywnej współpracy z prawnikiem, pracownikiem socjalnym i terapeutą uzależnień, przychodzi czas na kolejny krok – poszukiwanie zatrudnienia. Nasi podopieczni mają możliwość skorzystania z konsultacji z doradcą zawodowym w zależności od potrzeb. Ten etap kończy się podpisaniem umowy o pracę. To ważny moment, ponieważ nasz podopieczny zyskuje możliwość regularnego spłacania swoich długów. Pamiętamy jednak, że egzekucja zadłużenia alimentacyjnego, które jest częstym problemem wśród osób w kryzysie bezdomności, przy zatrudnieniu na umowę o pracę z reguły wynosi aż 60% dochodu (a w przypadku umowy zlecenia – 100%!), co – jak łatwo policzyć – skutecznie uniemożliwia podopiecznym wynajęcie jakiegokolwiek lokum, zwłaszcza w sytuacji próby regularnych spłat bieżących należności!

Na tym etapie programu „Dach nad głową” przedstawiciele służb mundurowych i ratowniczych otrzymują w użytkowanie bezpieczne mieszkanie treningowe. W czasie trwania programu jego uczestnik ma szanse na to, żeby samodzielnie stanąć na nogach. Oczywiście nie jest nigdy pozostawiony sam sobie: pozostajemy z nim w stałym kontakcie, aby zapewniać mu wsparcie terapeutyczne, socjalne i merytoryczne.

Podopieczny otrzymuje mieszkanie na podstawie umowy. Kontynuuje współpracę z Fundacją, która dalej wspiera go w bieżącym porządkowaniu sytuacji socjalnej i prawnej (to trwa!), kontynuowaniu abstynencji i radzeniu sobie z codziennymi problemami. Jeśli stan podopiecznego oraz jego sytuacja materialna pozwala na to – podopieczny zaczyna stopniowo partycypować w kosztach utrzymania mieszkania. Staje się, np. odpowiedzialny za rachunki, podczas gdy koszty związane z wynajmem pozostają po stronie Fundacji. Udział finansowy podopiecznego w opłacaniu kosztów mieszkania zwiększa się w miarę jego usamodzielniania się. Projekt kończy się w momencie, gdy jego beneficjent osiąga moment pełnej samowystarczalności, równowagi psychicznej oraz stabilizacji na rynku pracy.

Czasem, jeśli to potrzebne, naszemu podopiecznemu przydzielamy psa asystującego, który pomaga mu radzić sobie z objawami PTSD i towarzyszy mu w codziennych czynnościach. To działa!

Bez Was Kochani nasza pomoc nie będzie możliwa - utrzymujemy się z Waszych darowizn. 

Zamieńmy stare ciuchy na bezpieczny dom dla Weterana (i ewentualnie psa :))!

Dziękujemy Wam za wszystko i ślemy buziaki! Jest ŁOGIEŃ!

Wasza, zawsze wdzięczna za każdą złotóweczkę, Ekipa FORTIOR - Fundacji dla Wielu