Operacja, na którą się zdecydowałam 25 listopada 2021 r. miała poprawić jakość mojego źycia. Miałam pozbyć się nie ustającego bólu kręgosłupa, a co najważniejsze odzyskać prawidłową postawę ciała.

Okazało się, że ledwo ją przeżyłam.

25.11.21 r po ciężkiej 8 godzinnej operacji kręgosłupa w czasie której 3 krotnie mnie reanimowano z powodu niewydolności oddechowej i niewydolności serca oraz wstrząsu hipowolemicznego w stanie śpiączki przeniesiono mnie na OIOM.

Wybudzono mnie 7.12.2021 r. Po czym przeniesiono  na Oddział Traumatologii Narządu Ruchu.

28.12.2021 r. przeprowadzono rewizję rany pooperacyjnej, która rozeszła się i nie chce się goić.

Ze szpitala wypisano mnie 24.06.2022 r. z niedowładem ręki lewej oraz nóg, uszkodzeniem nerwu strzałkowego wspólnego, z otwartą raną na plecach, z przepukliną przeponową z całkowitym przemieszczeniem żołądka do klatki piersiowej.

Obecnie jestem niesamodzielna, całkowicie zależna od innych.

Każdy dzień to wyścig z czasem, który działa na moją niekorzyść. Wzmożona spastyka coraz bardziej utrudnia prawidłowe funkcjonowanie mięśni..

 W oczekiwaniu na pobyt w specjalistycznym Ośrodku opieki dugoterminowej rozpoczęłam z pomocą prywatnego rehabilitanta żmudną bierną rehabilitację. Trzeba poruszyć każdy mięsień, każdy staw, który zastał się z braku odpowiedniej rehabilitacji przez 5,5 miesiąca.

Najważniejszym działaniem leczniczym przy niedowładach kończyn jest specjalistyczna rehabilitacja indywidualna opracowana dla danej osoby dostosawana do jej niepełnosprawności.

Są to ćwiczenia wzmacniające męśnie, zmniejszające spastykę i przykurcze oraz odpowiednie masaże lecznicze, leczenie sanatoryjne. Dochodzi do tego pionizacja i wymuszenie chodzenia.

W moim przypadku sprawę utrudnia jeszcze choroba Parkinsona, na którą choruję od 16 lat